3x L en shoppen

Een dag die ons begroet met een stralende zon. Heerlijk dat we hier ongegeneerd kunnen luieren. Het motto van deze dag is dan ook: “liggen, luieren en lezen”.
Het tweede deel van Stieg Larson vordert. Het 530 pagina tellende boek is spannend en laat en laat me niet los.
Leo slaapt hier bijna de gehele dag. We hebben dan ook een hele mooie plek in onze cabana met uitzicht op de rijstvelden. Achter ons het zwembad en om ons heen een prachtige tuin met veel groen en daarmee ook veel vogels, vlinders, libelles en tjik-tjaks. Een verborgen paradijs.
Het paradijs heeft 6 bungalows die nu allemaal zijn bezet. Een ouder echtpaar uit Spakenburg dat hier overwinterd (8 weken). Een echtpaar uit Maastricht die de carnaval is ontvlucht. En een man alleen, vol met tatoo’s. Naar zijn uiterlijk in te schatten als zeeman in rustte.
En dan wij met z’n zessen. Een kleurrijk gezelschap waar veel mee gelachen wordt.
Aan het eind van de middag is het hete van de dag wat vermindert en besluiten Leo en ik een wandelingetje te maken. Wat opvalt is dat we hier veel meer armoede zien dan in Ubud. De vissers aan het strand en de verkoopsters met sarongs hebben het zwaar. Het is laagseizoen, weinig gasten en dus een geringe omzet.
Onderhoud aan wegen en huizen wordt er nauwelijks gepleegd. De hutjes aan het strand zijn schamel. De mensen bezitten hier niet veel. Wat je als toerist kunt doen is investeren in aankopen. Gelukkig is dat iets wat ik heel goed kan:)
We lopen een winkeltje binnen waar de eigenaresse niet alleen sarongs verkoopt, maar zij weet daar ook mooie jurken, broeken en bloezen van te maken.
Ik besluit mijn oude kleding hier te laten en een nieuwe garderobe te laten aanmeten. De Eigenaresse is een slimme vrouw die tussen neus en lippen door informeert waar we vandaan komen en wat ons werk thuis is. Daarnaast polst ze heel gewiekst hoeveel geld we willen spenderen en rekent ze snel uit wat we voor kleding op maat gemaakt kunnen betalen. Ik onderhandel, pingelen noemen ze dat. Dat is een kunst en levert voor de mensen hier heel veel plezier op. Leo geeft af en toe een zetje… roept bankroet of singelepice. Dat is altijd leuk en wekt veel gelach op. Ondertussen reken ik uit wat ze verdienen als ik mijn laatste bod inzet. Ja het is nog even hard werken om de deal te sluiten. Uiteindelijk lukt het en koop ik 3 wikkelrokken, 3 singlets en een jurk…voor 700.000 roepies (55 euro’s). Leo ziet mijn koffer al vollopen.
De roepie staat voor ons niet zo gunstig. Twee maanden geleden kreeg men nog 13000 roepies voor 1 euro. Nu staat de koers op 12.775 en wat ik kan zien daalt de euro verder.
Wat is er aan de hand in Nederland?